wtorek, kwietnia 12, 2016

Recondite - Phalanx - dancing Belzebub with beatiful, sinister shape.

Recondite - Phalanx
17 march, 2016 / ep / Hotflush Recordings [UK], HFT046
techno
massive, sinister, gargantuan

[8.0] topaz
[4.63] discogs
[2.6/5] RA

A. Phalanx
B. Warg

pha-lanx

noun 1.

A body of troops or police officers, standing or moving in close formation.
"six hundred marchers set off, led by a phalanx of police"

Na policzkach Dettmanna pojawiło się naturalne zaróżowienie, nie tylko dlatego, że poczuł miętę do fizyczności Lorenza Brunnera znanego jako Recondite, acz dlategóż, że - jakkolwiek twór nie był niepodobny do twórczości wielkiego mistrza z Berlina - zawstydza pionierów techno, do których ponoć sam Brunner należy. Przy mym werandowym stoliczku foobarowym Recondite długo nigdy nie gościł, to niewątpliwie jego błąd. Trudno było mi się przekonać do wycyzelowanej, niemieckiej mimiki, do twardych, a jednocześnie prostych gestów. Zawsze uważałam, że lepiej rozmawia mi się z muzyką Mike'a Parkera. Jakkolwiek, R przytył w moich oczach, a fizjonomia jego została taka sama, tylko ze względu na dietę białkowąsatą (piwną wykluczył) jego brzmienia stały się całkiem - oczywiście jak na warunki bawarskie - wymyślne i przemyślane. Dostaliśmy spójny krótkograj. Tytułowy Phalanx o wielkości Burdż Chalifa, to zwalisty, na wpół żywy belzebub o pięknym, acz złowróżbnym kształcie, osadzony w himalajskiej jaskinii. Tytan walczy o życie, jego zegar niemiłosiernie tyka, odliczając godziny do rychłej śmierci. Leży obleczony w gargantuiczne, grafitowe tarantule, które zasłaniają mu oczy. Ciągła walka trwa. Warg, nie mylić z istotą fantastyczną, przypominającą wilka, ani z wargami sromowymi, to utwór z trąbami jerychońskimi, ilustrującymi dalsze losy wyzerowanej do parteru, zmutowanej kreatury. Jego szpony ciskają ostrzami padów wybijając staccato przecinających powietrze klawiszy, truchleję w oparach elektronicznego, cyrkulującego, spiralnego dymu... co tu się dzieje, ale petarda! Analizowany przez nas, fantasmagoryczny potwór podnosi się ostatkami swych atomowych sił, z ogromną siłą przedziurawia skały i odchodzi poza horyzont. 






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.